اسپیس ایکس فصل دشوار اما آموزنده ای را در برنامه موشکی استارشیپ خود روز دوشنبه با یک پرواز آزمایشی تقریباً عالی به پایان رساند که فضاپیمای فولادی ضد زنگ را از تگزاس جنوبی به اقیانوس هند رساند.

سی و سه موتور متان سوز رپتور این موشک در ساعت 6:23 بعد از ظهر به وقت CDT (7:23 بعد از ظهر به وقت EDT؛ 23:23 UTC) به کار افتاد و تا حدود 16.7 میلیون پوند رانش تولید کرد که با اختلاف زیاد قدرتمندتر از هر موشک قبل از استارشیپ است. لحظاتی بعد، موشک 404 فوتی (123.1 متری) یک صعود عمودی را از محل آزمایش اسپیس ایکس در استاربیس، تگزاس، در نزدیکی مرز ایالات متحده و مکزیک آغاز کرد.

از آن پس، موشک طرح پرواز خود را مانند یک ساعت اجرا کرد. این مسلماً موفق‌ترین پرواز آزمایشی استارشیپ اسپیس ایکس تا به امروز بود. تنها پرواز با ادعای مشابه یک سال پیش در روز دوشنبه رخ داد، زمانی که این شرکت موشک تقویت کننده سوپر هوی را در بازگشت در اواسط هوا در پایگاه پرتاب گرفت پس از صعود به بالاترین حاشیه های جو. اما آن پرواز به اندازه کافی در فضا انجام نداد.

اسپیس ایکس در X نوشت: «یازدهمین آزمایش پروازی استارشیپ به هر هدفی رسید و داده‌های ارزشمندی را در حین آماده‌سازی نسل بعدی استارشیپ و سوپر هوی ارائه کرد.»

اسپیس ایکس سعی نکرد تقویت کننده Super Heavy را در این پرواز بازیابی کند، اما اهدافی که این شرکت قبل از پرتاب تعیین کرد شامل تلاش برای هدایت مرحله موشکی عظیم به یک فرود دقیق در خلیج مکزیک در سواحل تگزاس جنوبی بود. این تقویت کننده که از یک پرواز قبلی در ماه مارس استفاده شده بود، یک پیکربندی موتور جدید را برای سوختن فرود خود تأیید کرد، ابتدا 13 موتور خود را دوباره مشتعل کرد، سپس به پنج، و سپس به سه برای هاور نهایی تغییر داد.

همه اینها کار کرد، همراه با تقریباً هر چیز دیگری به غیر از یک نشانگر در پخش زنده اسپیس ایکس مبنی بر اینکه مرحله تقویت کننده Super Heavy استارشیپ یک موتور را در اوایل نزول خود از دست داد. موتور معیوب هیچ تاثیری بر بقیه پرواز نداشت.

فصل 11 خلاصه

این پنجمین و آخرین پرواز از پیکربندی نسل دوم استارشیپ بود که به عنوان نسخه 2 یا V2 شناخته می شود. این یازدهمین پرواز آزمایشی تمام عیار استارشیپ به طور کلی بود.

مدتی طول کشید تا استارشیپ V2 انتظارات اسپیس ایکس را برآورده کند. سه پرتاب اول استارشیپ V2 در ژانویه، مارس و می به دلیل مشکلاتی در پیشرانه موشک و نشت سوخت زودرس به پایان رسید و رشته پروازهای موفقیت آمیز استارشیپ از سال 2023 را قطع کرد. استارشیپ V2 دیگر نیز در یک ایستگاه آزمایشی در تگزاس در ماه ژوئن منفجر شد و بیشتر آن را تخریب کرد. سابقه موشک نسل دوم

Click here to preview your posts with PRO themes ››

اما تیم های اسپیس ایکس این برنامه را با یک پرواز آزمایشی خوب در ماه اوت اصلاح کردند، اولین باری که استارشیپ V2 تمام مسیر را تا فرود رساند. مهندسان چند درس در آن پرواز آموختند، از جمله ناکافی بودن یک طراحی جدید کاشی محافظ حرارتی فلزی که یک لکه اکسیداسیون نارنجی را در کنار کشتی به جا گذاشت. آنها همچنین دریافتند که آزمایش دیگری با بخشی از سپر حرارتی کشتی نتایج امیدوارکننده ای را نشان می دهد. این روش شامل استفاده از یک ماده نرم “چین خوردگی” برای بستن شکاف بین کاشی‌های سرامیکی کشتی و جلوگیری از رسیدن پلاسمای فوق‌گرم به پوسته‌ی فولادی ضد زنگ موشک بود.

تکنسین‌ها مواد پیچیده چین و چروک را در مکان‌های بیشتری برای پرواز 11 نصب کردند، و نگاه اول به عملکرد کشتی در طول ورود مجدد و فرود نشان داد که تغییر سپر حرارتی به خوبی کار کرده است.

پس از رسیدن به فضا، استارشیپ شش موتور رپتور خود را خاموش کرد و از عرض اقیانوس اطلس و آفریقا عبور کرد و قبل از ورود مجدد بر فراز اقیانوس هند پدیدار شد. استارشیپ در طول حضور خود در فضا، هشت ماکت ماهواره ای استارلینک را منتشر کرد که اندازه بزرگتر فضاپیمای استارلینک نسل بعدی این شرکت را تقلید می کند. این ماهواره های جدید استارلینک فقط قادر خواهند بود روی استارشیپ پرتاب شوند.

استارشیپ همچنین یکی از شش موتور خود را برای یک مانور کوتاه دوباره مشتعل کرد تا مسیر کشتی را برای ورود مجدد تنظیم کند. با این کار، صحنه برای قانون نهایی پرواز آزمایشی تنظیم شد. آخرین نسخه از طرح سپر حرارتی همیشه در حال تغییر اسپیس ایکس چگونه در برابر دمای 2600 درجه فارنهایت (1430 درجه سانتیگراد) مقاومت می کند؟

جواب: ظاهراً خیلی خوب. در حالی که اسپیس ایکس چندین بار استارشیپ ها را به صورت یک تکه به زمین آورده است، این اولین بار بود که کشتی نسبتاً سالم از ورود مجدد عبور کرد. ویدیوی زنده که از دوربین های داخل استارشیپ پخش می شد، نشان می داد که پوششی از پلاسمای نارنجی و بنفش رنگ موشک را در طول ورود مجدد در بر گرفته است. این اکنون یک منظره آشنا است، به لطف اتصال به استارشیپ از طریق شبکه پهن باند استارلینک اسپیس ایکس.

Click here to preview your posts with PRO themes ››

آنچه روز دوشنبه متفاوت بود، عدم وجود هرگونه آسیب آشکار به سپر حرارتی یا فلپ ها در طول نزول استارشیپ بود، نشانه ای امیدوارکننده برای شانس اسپیس ایکس استفاده مجدد از وسیله نقلیه و سپر حرارتی آن بارها و بارها، بدون نیاز به هیچ گونه تعمیر و نگهداری. به گفته ایلان ماسک، این آزمون اسیدی برای تعیین موفقیت کلی استارشیپ است.

در لحظات پایانی پرواز روز دوشنبه، استارشیپ فلپ های خود را به کار برد تا یک “مانور بانکداری پویا” را بر فراز اقیانوس هند انجام دهد، سپس به حالت ایستاده برگشت و موتورهای خود را شلیک کرد تا سرعت خود را برای فرود کاهش دهد، و مانورهایی را شبیه سازی کرد که موشک در مأموریت های آینده بازگشت به محل پرتاب انجام خواهد داد. این یکی از اهداف اصلی مرحله بعدی کمپین آزمایشی استارشیپ خواهد بود که از سال آینده آغاز می شود.

صبر برای V3

احتمالاً حداقل چند ماه طول خواهد کشید تا اسپیس ایکس آماده پرتاب پرواز بعدی استارشیپ شود. تکنسین ها در استاربیس در حال مونتاژ تقویت کننده Super Heavy بعدی و اولین وسیله نقلیه Starship V3 هستند. انتظار می‌رود پس از ادغام، تقویت‌کننده و کشتی قبل از اینکه اسپیس‌اکس به پرتاب ادامه دهد، آزمایش‌های برودتی و آزمایش‌های آتش استاتیک را انجام دهند.

اسپیس ایکس در وب سایت خود نوشت: “اکنون تمرکز به نسل بعدی استارشیپ و سوپر هوی معطوف شده است که چندین وسیله نقلیه در حال ساخت فعال و آماده سازی برای آزمایش هستند. این تکرار بعدی برای اولین پروازهای مداری استارشیپ، ماموریت های محموله عملیاتی، انتقال سوخت و غیره مورد استفاده قرار خواهد گرفت. همانطور که ما به یک وسیله نقلیه کاملاً و به سرعت قابل استفاده مجدد با سرویس به مدار زمین، ماه، مریخ و فراتر از آن دست می یابیم.

استارشیپ V3 مخازن سوخت بزرگ‌تری خواهد داشت تا ظرفیت بالابر موشک را افزایش دهد، موتورهای ارتقا یافته Raptor 3 و یک محفظه محموله بهبود یافته برای پشتیبانی از پرتاب ماهواره‌های استارلینک واقعی. اسپیس‌اکس همچنین از این نسخه از موشک برای آزمایش‌های سوخت‌گیری مداری استفاده خواهد کرد، نقطه عطفی که مدت‌هاست در برنامه استارشیپ به تعویق افتاده است و اکنون برای مدتی در سال آینده برنامه‌ریزی شده است. سوخت گیری مداری یک توانمندساز حیاتی برای پروازهای آینده استارشیپ فراتر از مدار پایینی زمین است و برای اسپیس‌اکس برای تحقق بخشیدن به جاه طلبی ماسک برای فرستادن کشتی‌ها به مریخ ضروری است، هدف دیرینه بنیانگذار این شرکت.

Click here to preview your posts with PRO themes ››

همچنین برای پروازهای استارشیپ به ماه مورد نیاز است. ناسا قراردادهایی با اسپیس ایکس به ارزش بیش از 4 میلیارد دلار امضا کرده است تا مشتقی از استارشیپ با درجه انسانی را برای فرود فضانوردان بر روی ماه به عنوان بخشی از برنامه آرتمیس این آژانس توسعه دهد. تظاهرات سوخت‌گیری مداری یک نقطه عطف کلیدی در قرارداد فرودگر قمری ناسا است. انجام این کار در اسرع وقت برای ناسا بسیار مهم است که شاهد کاهش برنامه فرود بر روی ماه آرتمیس خود است، تا حدی به دلیل تاخیرهای استارشیپ.

مشکلات مسیر استارشیپ

هیچ یک از اینها واقعاً نمی تواند شروع شود تا زمانی که استارشیپ V3 به طور قابل اعتماد و اغلب پرواز کند. اگر اولین پرواز استارشیپ V3 به خوبی پیش برود، اسپیس ایکس ممکن است تلاش کند تا وسیله نقلیه بعدی – پرواز 13 – را در مدار قرار دهد تا استقامت کشتی را در فضا تأیید کند. در مقطعی، اسپیس ایکس اولین تلاش خود را برای بازگرداندن یک کشتی از مدار برای گرفتن توسط برج پرتاب انجام خواهد داد، مشابه روشی که اسپیس ایکس تقویت‌کننده‌های فوق سنگین را که از لبه فضا برمی‌گردند، گرفته است.

اما در ابتدا، گروه‌های زمینی در حال جمع‌بندی کار بر روی دومین سکوی پرتاب استارشیپ هستند که برای جای دادن موشک ارتقا یافته و بلندتر استارشیپ V3 طراحی شده است. پرواز روز دوشنبه آخرین پرتاب از پد 1 در شکل فعلی آن بود. تفاوت‌های این پد با سکوی پرتاب دوم شامل سنگر شعله است که یک ویژگی رایج در بسیاری از سکوهای پرتاب در سراسر جهان است. پد 1 با سنگر شعله ساخته نشده بود، اما در عوض دارای یک پایه پرتاب مرتفع است که موشک قبل از بلند شدن روی آن قرار می گیرد.

انتظار می‌رود اسپیس‌اکس پد 1 را در ماه‌های آینده تعمیر اساسی کند تا دوباره آن را به عنوان یک گزینه سکوی پرتاب دوم برای استارشیپ V3 فعال کند. همه این کارها در تگزاس در حال انجام است زیرا اسپیس ایکس در حال آماده شدن برای آوردن سکوهای پرتاب بیشتر استارشیپ آنلاین در ایستگاه نیروی فضایی کیپ کاناورال و مرکز فضایی کندی در فلوریدا. اسپیس ایکس می گوید برای افزایش استارشیپ به پروازهای ماهانه، هفتگی و در نهایت روزانه به تعداد زیادی سکو نیاز دارد.

منبع : Ars Technica