انتقادها از اپل بابت پرداخت پاداش‌های ناچیز برای کشف باگ‌های امنیتی
در دنیای پرشتاب فناوری امروز، امنیت سایبری یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های شرکت‌ها و کاربران به شمار می‌رود. شرکت‌های بزرگ فناوری، از جمله اپل، برای شناسایی و رفع آسیب‌پذیری‌های امنیتی در محصولات و خدمات خود، برنامه‌های “پاداش باگ” (Bug Bounty Program) راه‌اندازی کرده‌اند. این برنامه‌ها به پژوهشگران امنیتی (باگ هانترها) این امکان را می‌دهند که با کشف و گزارش ضعف‌های امنیتی، پاداش دریافت کنند. هدف اصلی این برنامه‌ها، تشویق متخصصان به همکاری با شرکت‌ها برای بهبود امنیت محصولات، به جای سوءاستفاده از آسیب‌پذیری‌هاست. با این حال، گزارش‌های اخیر نشان می‌دهد که اپل، یکی از بزرگ‌ترین و ثروتمندترین شرکت‌های فناوری جهان، در عمل به وعده‌های خود در زمینه پرداخت پاداش‌های سخاوتمندانه به شکارچیان باگ عمل نکرده و این موضوع موجی از انتقادها را برانگیخته است.
انتقادها به این دلیل شدت گرفته که اپل پیشتر اعلام کرده بود برای گزارش‌های باارزش، تا سقف دو میلیون دلار پاداش پرداخت می‌کند و میانگین پاداش‌ها را نیز ۴۰ هزار دلار در سال ۲۰۲۲ اعلام کرده بود. چنین ارقام بزرگی، انتظارات زیادی را در جامعه امنیت سایبری ایجاد کرده بود و بسیاری از پژوهشگران با انگیزه بالا، به امید دریافت پاداشی متناسب با زحمات و خطرات کشف آسیب‌پذیری‌های مهم، به دنبال نقاط ضعف در سیستم‌های اپل بودند. اما آنچه در عمل اتفاق افتاده، با این وعده‌ها تفاوت چشمگیری دارد و برخی از پژوهشگران، پاداش‌هایی به مراتب کمتر از آنچه انتظار می‌رفت دریافت کرده‌اند.
تجربه ناامیدکننده یک باگ هانتر و تناقض در معیارهای پاداش
یکی از برجسته‌ترین موارد گزارش‌شده، توسط نشریه مک‌ورلد منتشر شده است. در این گزارش، یک پژوهشگر امنیتی باگی حیاتی در مرورگر سافاری اپل کشف کرد. این نوع آسیب‌پذیری‌ها معمولاً به دلیل پتانسیل بالای سوءاستفاده و دسترسی غیرمجاز به اطلاعات کاربران، از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. طبق ارزیابی داخلی خود اپل، این باگ در دسته‌ی آسیب‌پذیری‌های «حیاتی» قرار گرفته بود. با این وجود، اپل تنها هزار دلار به این پژوهشگر پرداخت کرد که در مقایسه با اهمیت باگ و وعده‌های قبلی شرکت، مبلغی بسیار ناچیز و غیرمنتظره بود. این مبلغ، نه تنها انگیزه بخش نبود، بلکه موجب سردرگمی و نارضایتی پژوهشگر شد.
تحلیل‌گران معتقدند دلیل این اختلاف فاحش در مبلغ پاداش، به معیارهای اپل برای تعیین میزان پاداش باز می‌گردد. به نظر می‌رسد اپل در محاسبه پاداش، به فاکتور «نیاز به تعامل کاربر» اهمیت زیادی می‌دهد. در مورد باگ کشف‌شده در سافاری، با وجود حیاتی بودن، بهره‌برداری از آن نیازمند دخالت و تعامل کاربر بود. این بدان معناست که مهاجم برای سوءاستفاده از این آسیب‌پذیری، باید کاربر را فریب می‌داد تا عملی خاص را انجام دهد، مثلاً روی لینکی کلیک کند یا فایلی را دانلود کند. این در حالی است که باگ‌هایی که بدون هیچگونه تعامل کاربر قابل بهره‌برداری هستند، معمولاً پاداش‌های بسیار بیشتری دریافت می‌کنند. اما حتی با در نظر گرفتن این معیار، مبلغ هزار دلار برای یک باگ «حیاتی» در یک مرورگر پرکاربرد مانند سافاری، همچنان بسیار کم به نظر می‌رسد.
این تنها مورد نارضایتی نیست. شکایات دیگری نیز در این زمینه مطرح شده است. به عنوان مثال، یک پژوهشگر دیگر گزارش داده که آسیب‌پذیری‌ای را شناسایی کرده که بر اساس معیارهای رسمی اپل، می‌بایست پاداشی معادل ۵۰ هزار دلار برای آن دریافت می‌کرد. با این حال، اپل در نهایت تنها ۵۰۰۰ دلار به او پرداخت کرده است. این تفاوت ۱۰ برابری بین پاداش مورد انتظار و پاداش دریافتی، نشان‌دهنده عدم شفافیت و ناهماهنگی در روند ارزیابی و پرداخت اپل است که باعث شده جامعه امنیت سایبری اعتماد خود را به این برنامه از دست بدهد.
چالش‌های شفافیت و کاهش اعتماد در برنامه Bug Bounty اپل
یکی از اصلی‌ترین انتقاداتی که به برنامه پاداش باگ اپل وارد می‌شود، عدم شفافیت در معیارهای پرداخت است. پژوهشگران امنیتی نیاز دارند تا بدانند باگ‌هایی که کشف می‌کنند، دقیقاً بر اساس چه فاکتورهایی ارزیابی شده و پاداش آن‌ها چگونه تعیین می‌شود. وقتی این معیارها مبهم و نامشخص باشند، یا در عمل به گونه‌ای متفاوت با آنچه اعلام شده، اجرا شوند، اعتماد بین شرکت و جامعه باگ هانترها از بین می‌رود. این عدم شفافیت می‌تواند به بی‌انگیزگی پژوهشگران منجر شود و آن‌ها را از گزارش باگ‌ها به اپل، به سمت استفاده از کانال‌های دیگر یا حتی فروش اطلاعات آسیب‌پذیری‌ها در بازار سیاه سوق دهد که می‌تواند عواقب خطرناکی برای امنیت کاربران داشته باشد.
در مقابل این انتقادها، اپل همواره بر اهمیت برنامه پاداش باگ خود و نقش آن در حفظ امنیت محصولاتش تأکید می‌کند. این شرکت اعلام کرده که تاکنون در ۲۰ مورد، مبالغ شش رقمی برای آسیب‌پذیری‌های مهم پرداخت کرده است. به عنوان مثال، موردی وجود دارد که یک دانشجو توانست باگ‌هایی را شناسایی کند که امکان کنترل دوربین‌های مک و آیفون را فراهم می‌آورد. این کشف بسیار مهم و نگران‌کننده بود و اپل در مجموع ۱۷۵ هزار دلار به این دانشجو پاداش داد. این موارد موفق، نشان می‌دهد که اپل در برخی موارد به وعده‌های خود عمل کرده است، اما تعداد اندک این موارد در مقایسه با حجم وسیع گزارش‌ها و پتانسیل آسیب‌پذیری‌ها، نگرانی‌ها را برطرف نمی‌کند.
از سوی دیگر، انگیزه مالی تنها دلیل مشارکت در برنامه‌های باگ بونتی نیست. بسیاری از پژوهشگران امنیتی، علاوه بر پاداش مالی، به دنبال کسب شهرت، اعتبار حرفه‌ای و بهبود رزومه خود هستند. وقتی شرکتی مانند اپل، که پیشرو در نوآوری و امنیت تلقی می‌شود، پاداش‌های ناچیز ارائه می‌دهد، این موضوع نه تنها به اعتبار مالی پژوهشگر لطمه می‌زند، بلکه اعتبار حرفه‌ای او را نیز تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و می‌تواند در جامعه امنیت سایبری به عنوان یک تجربه منفی منتشر شود. این شهرت منفی، در بلندمدت می‌تواند به کاهش تعداد پژوهشگران با استعداد که تمایل به همکاری با اپل دارند، منجر شود.
اهمیت برنامه‌های پاداش باگ و نیاز به ارزیابی مجدد
برنامه‌های پاداش باگ، ستون فقرات امنیت سایبری مدرن هستند. این برنامه‌ها به شرکت‌ها امکان می‌دهند تا قبل از اینکه مهاجمان مخرب آسیب‌پذیری‌ها را کشف و از آن‌ها سوءاستفاده کنند، از وجود آن‌ها مطلع شوند. با توجه به پیچیدگی روزافزون سیستم‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری، حتی بزرگ‌ترین شرکت‌ها با تیم‌های امنیتی قدرتمند نیز نمی‌توانند تمام باگ‌ها را به تنهایی شناسایی کنند. در اینجا نقش باگ هانترها پررنگ می‌شود. آن‌ها با دیدگاه‌های متفاوت و تخصص‌های گوناگون، به عنوان یک لایه دفاعی اضافی عمل می‌کنند و به شرکت‌ها کمک می‌کنند تا محصولات امن‌تری را به بازار عرضه کنند.
در صورتی که شرکت‌هایی مانند اپل، که محصولاتشان توسط میلیون‌ها نفر در سراسر جهان استفاده می‌شود، در زمینه پاداش‌دهی به پژوهشگران امنیتی کوتاهی کنند، این امر می‌تواند تبعات جدی داشته باشد. پژوهشگران ممکن است ترجیح دهند آسیب‌پذیری‌ها را در بازارهای سیاه به فروش برسانند، جایی که ممکن است مبالغ بسیار بالاتری به دست آورند. این سناریو نه تنها برای اپل، بلکه برای تمامی کاربران محصولات این شرکت خطرناک است، زیرا باگ‌ها بدون اطلاع شرکت مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند و اطلاعات شخصی و حریم خصوصی کاربران به خطر می‌افتد.
بنابراین، ضروری است که اپل در برنامه پاداش باگ خود بازنگری کند. این بازنگری باید شامل افزایش شفافیت در معیارهای ارزیابی، ارائه پاداش‌های منصفانه و متناسب با شدت واقعی آسیب‌پذیری (نه فقط بر اساس نیاز به تعامل کاربر)، و ایجاد کانال‌های ارتباطی بهتر با جامعه پژوهشگران امنیتی باشد. با این کار، اپل می‌تواند اعتماد از دست رفته را بازسازی کرده و اطمینان حاصل کند که همواره بهترین و با استعدادترین باگ هانترها، به جای اینکه تهدیدی برای امنیت محصولاتش باشند، به عنوان متحدانی ارزشمند در جهت ارتقاء امنیت سیستم‌هایش عمل کنند. حفظ این رابطه متقابل و اطمینان‌بخش، برای امنیت بلندمدت محصولات اپل و حفظ حریم خصوصی میلیون‌ها کاربر آن حیاتی است.
منبع: Macworld
