مورد مالاریای محلی در واشنگتن: نگرانی‌های جدید برای سلامت عمومی
مقامات ایالت واشنگتن اخیراً اعلام کرده‌اند که یک زن محلی به مالاریا تشخیص داده شده است. این مورد، در صورت تأیید نهایی، اولین مورد شناخته شده از بیماری مالاریا خواهد بود که به صورت محلی در این ایالت به دست آمده است. این زن در تاریخ ۲ اوت با مالاریا، یک بیماری انگلی که توسط پشه‌ها منتقل می‌شود، تشخیص داده شد. بر اساس بیانیه‌ای که روز چهارشنبه منتشر شد، آژانس‌های بهداشت عمومی ایالتی و فدرال در حال حاضر مشغول بررسی و تأیید منبع عفونت هستند.
این رویداد به ویژه نگران‌کننده است زیرا فرد مبتلا سابقه سفر اخیر به خارج از کشور را نداشته است، که نشان‌دهنده یک انتقال داخلی بالقوه است. این امر توجه را به پیچیدگی‌های کنترل بیماری‌های عفونی و اهمیت نظارت مستمر بر سلامت عمومی جلب می‌کند. اگرچه موارد مالاریا معمولاً با سفرهای بین‌المللی مرتبط هستند، اما ظهور موارد اکتسابی محلی نیاز به بررسی دقیق‌تر عوامل زیست‌محیطی و وکتورها (پشه‌ها) دارد که می‌توانند به شیوع مجدد بیماری کمک کنند.
مقامات بهداشتی بر این باورند که عفونت ممکن است توسط پشه‌ای منتقل شده باشد که فردی را نیش زده است که قبلاً به مالاریا مرتبط با سفر مبتلا بوده است. این زن در حال حاضر تحت درمان قرار دارد و به دقت تحت نظارت است. علائم بیماری مالاریا شامل تب، لرز، دردهای بدنی، خستگی، استفراغ و اسهال است. ممکن است تا ۳۰ روز طول بکشد تا فرد آلوده علائم را نشان دهد، که تشخیص زودهنگام و ردیابی تماس را دشوار می‌سازد.
مالاریا در ایالات متحده: تاریخچه و چالش‌های اخیر
موارد مالاریا در ایالات متحده به طور معمول با سفر – عمدتاً به بازدیدکنندگانی که با کشورهای جنوب صحرای آفریقا ارتباط دارند – مرتبط است و این بیماری بومی ایالات متحده محسوب نمی‌شود. در واقع، ایالات متحده به طور مؤثری مالاریا را در دهه ۱۹۵۰ به لطف اقدامات کنترلی تهاجمی، از جمله استفاده از آفت‌کش‌ها و بهبود سیستم‌های زهکشی، ریشه‌کن کرد.
با این حال، پشه آنوفل که مالاریا را منتقل می‌کند، در سراسر کشور زندگی می‌کند. اگر این پشه‌ها فردی آلوده به بیماری را نیش بزنند، به طور بالقوه می‌توانند انگل عامل مالاریا را به افراد دیگر در منطقه منتقل کنند. این امکان انتقال محلی، حتی پس از دهه‌ها ریشه‌کن شدن، نشان‌دهنده شکنندگی سیستم سلامت عمومی در برابر تهدیدات جدید یا ظهور مجدد است.
بین ۲۰ تا ۷۰ مورد مالاریا هر سال در واشنگتن ثبت می‌شود و به طور معمول حدود ۲,۰۰۰ مورد در سال در سراسر ایالات متحده وجود دارد. در حالی که بسیاری از این موارد با سفر مرتبط هستند، اخیراً افزایش قابل توجهی در عفونت‌های اکتسابی محلی مشاهده شده است. این افزایش در سال ۲۰۲۳ به اوج خود رسید، زمانی که ایالات متحده برای اولین بار در ۲۰ سال گذشته، موارد مالاریای محلی را تجربه کرد.
بین ماه مه و اکتبر همان سال، ۱۰ مورد از این گونه موارد در فلوریدا، تگزاس، مریلند و آرکانزاس گزارش شد. این الگو نشان‌دهنده نیاز به هوشیاری بیشتر و تقویت برنامه‌های نظارتی در سطح محلی است تا از شیوع گسترده‌تر جلوگیری شود و اقدامات پیشگیرانه به موقع صورت گیرد.
تأثیر تغییرات اقلیمی و سیاست‌های جهانی بر مالاریا
تغییرات اقلیمی ممکن است عامل افزایش شیوع عفونت‌های مالاریای محلی باشد: انگل عامل مالاریا برای رشد به دمای گرم نیاز دارد و تحقیقات نشان می‌دهد که با گرم شدن سیاره، موارد بیشتری از این بیماری ممکن است در مناطقی که قبلاً عاری از مالاریا بودند، ظاهر شوند. افزایش دما می‌تواند مناطق جغرافیایی مناسب برای پشه‌های آنوفل را گسترش داده و چرخه زندگی انگل را تسریع بخشد، در نتیجه خطر انتقال را در مکان‌های جدید افزایش دهد.
این ارتباط بین تغییرات اقلیمی و سلامت عمومی بر ضرورت اقدامات بین‌المللی و محلی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و سازگاری با اثرات گرمایش جهانی تأکید می‌کند. عدم توجه به این مسائل می‌تواند منجر به افزایش بار بیماری‌هایی شود که پیش‌تر در بسیاری از کشورها کنترل شده بودند.
ایالات متحده از لحاظ تاریخی، بر اساس گزارش KFF (یک سازمان غیرانتفاعی بهداشتی)، بزرگترین کشور اهداکننده به تلاش‌های جهانی برای مبارزه با مالاریا بوده است. اما این ابتکارات با کاهش برنامه‌های کمک‌های خارجی این کشور در اوایل سال جاری تحت دولت ترامپ، از جمله بیشتر فعالیت‌های طرح مالاریای رئیس‌جمهور (PMI) – یک برنامه USAID که در سال ۲۰۰۵ با هدف کاهش مالاریا در کشورهایی که بیماری بومی است راه‌اندازی شد – ضربه خورد.
کاهش بودجه و حمایت از برنامه‌های جهانی مبارزه با مالاریا می‌تواند عواقب گسترده‌ای داشته باشد، نه تنها برای کشورهای در حال توسعه بلکه برای کشورهایی مانند ایالات متحده که ممکن است با بازگشت این بیماری به صورت محلی مواجه شوند. این مسئله نشان‌دهنده همبستگی سلامت جهانی و تأثیر سیاست‌های داخلی بر امنیت بهداشتی بین‌المللی است.
اقدامات بهداشت عمومی و آینده مالاریا در واشنگتن
به عنوان بخشی از تحقیقات در واشنگتن، مقامات در حال همکاری با وزارت بهداشت ایالات متحده برای تله‌گذاری و آزمایش پشه‌ها هستند. این اقدامات برای شناسایی پشه‌های آلوده و درک بهتر الگوهای انتقال احتمالی ضروری است. این همکاری بین سطوح مختلف دولت و آژانس‌های بهداشت عمومی برای مقابله با این چالش نوظهور حیاتی است.
مقامات محلی تأکید کرده‌اند که مردم در منطقه ایالت که زن آلوده شده است، در معرض خطر بسیار پایینی از ابتلا به مالاریا قرار دارند. جیمز میلر، افسر بهداشت شهرستان تاکوما-پیرس، در بیانیه‌ای اظهار داشت: “خطر ابتلا به مالاریا در شهرستان پیرس همچنان بسیار پایین است. مالاریا به طور کلی در ایالات متحده یک بیماری نادر است – و اکثر قریب به اتفاق موارد در ایالات متحده پس از مواجهه در کشورهایی با انتقال مداوم رخ می‌دهد.”
با این حال، این مورد زنگ خطری است که نشان می‌دهد حتی در مناطقی که مالاریا ریشه‌کن شده است، باید هوشیاری و آمادگی لازم را حفظ کرد. نظارت مستمر بر جمعیت پشه‌ها، آگاهی‌بخشی به عموم درباره علائم مالاریا و اهمیت اطلاع‌رسانی در صورت بروز علائم پس از سفر به مناطق پرخطر، و همچنین تقویت سیستم‌های بهداشتی برای پاسخ سریع به موارد مشکوک، همگی از اقدامات کلیدی برای جلوگیری از بازگشت گسترده‌تر این بیماری هستند. این مورد در واشنگتن یادآوری می‌کند که مبارزه با بیماری‌های عفونی یک تلاش مداوم و جهانی است.
برای اطلاعات بیشتر، می‌توانید به منبع اصلی مقاله مراجعه کنید: Gizmodo
