همه ما در طول زندگی خود، به‌ویژه در موقعیت‌های حساس و سرنوشت‌ساز، طعم ناخوشایند اضطراب را چشیده‌ایم. از لحظات نفس‌گیر قبل از یک ارائه شغلی مهم گرفته تا هیجان آغاز یک مسیر جدید حرفه‌ای، اضطراب می‌تواند حضوری پررنگ در زندگی ما داشته باشد. اما نکته شگفت‌انگیزی که تحقیقات علمی در سالیان اخیر به آن اشاره کرده‌اند، ارتباطی غیرمنتظره میان این احساس ناخوشایند و سطوح بالاتر هوش است. این یافته‌ها، دیدگاه ما را نسبت به اضطراب دگرگون می‌کنند و نشان می‌دهند که شاید این حس، جنبه‌ای فراتر از یک واکنش منفی صرف داشته باشد.

در سال‌های اخیر، موجی از مطالعات علمی به بررسی دقیق و موشکافانه رابطه پیچیده میان هوش و اضطراب پرداخته‌اند. این پژوهش‌ها، که در مراکز علمی معتبر جهان انجام شده‌اند، نتایج قابل‌توجهی را به همراه داشته‌اند که حاکی از وجود همبستگی مثبت میان این دو متغیر است. به‌طور خاص، تمرکز بر روی جنبه‌های مختلف هوش و انواع اضطراب، به درک عمیق‌تری از این پدیده منجر شده است.

ارتباط هوش کلامی و اضطراب در مطالعات دانشگاه لیک‌هد

یکی از پژوهش‌های پیشگام در این زمینه، مطالعه‌ای بود که در سال 2015 توسط محققان دانشگاه لیک‌هد کانادا انجام شد. این تحقیق بر روی گروهی متشکل از 126 دانشجو صورت گرفت و هدف اصلی آن، بررسی ارتباط میان سطح اضطراب در موقعیت‌های آزمون و عملکرد هوشی دانشجویان بود. نتایج این پژوهش نشان داد که دانشجویانی که سطوح بالاتری از اضطراب را در حین آزمون‌ها تجربه می‌کردند، به‌طور معناداری نمرات بالاتری را نیز کسب کرده بودند. این یافته، فرضیه وجود ارتباط مثبت میان اضطراب و هوش را تقویت می‌کرد.

به‌ویژه، این رابطه در زمینه هوش کلامی، یعنی توانایی فرد در استدلال با زبان، خواندن، نوشتن و درک مفاهیم پیچیده کلامی، آشکارتر بود. محققان برای سنجش اضطراب از مقیاس اضطراب شناختی در آزمون (CTAS) و برای اندازه‌گیری هوش از مقیاس هوش بزرگسالان وکسلر (WAIS) استفاده کردند. نمرات بالاتر در CTAS نشان‌دهنده اضطراب شدیدتر در آزمون و نمرات بالاتر در WAIS بیانگر هوش کلامی بیشتر بود. جالب توجه اینکه، دانشجویانی که در زمینه هوش غیرکلامی نمرات بالاتری داشتند، سطح نگرانی پایین‌تری را گزارش کردند. این تفاوت، بر اهمیت تمایزگذاری میان انواع هوش در بررسی ارتباط آن با اضطراب تأکید می‌کند.

بااین‌حال، پژوهشگران با احتیاط خاطرنشان کردند که اگرچه این مطالعه شواهد قابل‌قبولی را ارائه می‌دهد، اما برای درک دقیق و کامل ابعاد این ارتباط پیچیده، انجام تحقیقات بیشتر و جامع‌تر ضروری است. نیاز به مطالعاتی با نمونه‌های بزرگ‌تر و متغیرهای کنترلی بیشتر، برای تعمیم‌پذیری نتایج و کشف مکانیسم‌های زیربنایی این رابطه، از جمله توصیه‌های این تیم تحقیقاتی بود.

رابطه اضطراب با هوش بالا در اعضای منسا

پژوهشی دیگر که در سال 2018 به انجام رسید، با تمرکز بر گروهی خاص از افراد، یعنی اعضای سازمان Mensa، ابعاد جدیدی از این ارتباط را روشن ساخت. منسا یک انجمن بین‌المللی برای افراد با ضریب هوشی بسیار بالا (بالاترین 2 درصد جامعه) است. این مطالعه که بیش از 3000 نفر از اعضای این سازمان را مورد بررسی قرار داد، نتایج تأمل‌برانگیزی را به دست آورد: افراد با هوش بالا، بیش از میانگین جامعه، در معرض ابتلا به اختلالات روانی نظیر اضطراب، افسردگی یا اختلال دوقطبی قرار دارند.

بر اساس یافته‌های این تحقیق، اضطراب به‌طور رسمی برای حدود 20 درصد از شرکت‌کنندگان در این مطالعه تشخیص داده شده بود و 26 درصد دیگر نیز از انواع دیگری از اختلالات خلقی رنج می‌بردند. این آمارها به وضوح نشان می‌دهند که داشتن هوش سرشار، لزوماً به معنای برخورداری از سلامت روان کامل نیست و حتی ممکن است فرد را در برابر چالش‌های روانی آسیب‌پذیرتر سازد. این نتایج، از نظریه «مغز فوق‌فعال – بدن فوق‌فعال» پشتیبانی می‌کند. این نظریه بیان می‌دارد که هوش بالاتر می‌تواند منجر به واکنش‌های فیزیکی و روانی شدیدتری به استرس شود، زیرا این افراد توانایی بیشتری در پردازش اطلاعات، پیش‌بینی سناریوهای منفی و درک پیچیدگی‌های جهان پیرامون خود دارند که در نهایت به افزایش نگرانی و اضطراب ختم می‌شود.

اضطراب به عنوان کاتالیزور عملکرد

در نگاه اول، اضطراب ممکن است صرفاً به عنوان یک مانع و عامل بازدارنده در مسیر پیشرفت به نظر برسد. با این حال، برخی مطالعات و شواهد تاریخی خلاف این را نشان می‌دهند. یک آزمایش جالب که در سال 2012 انجام شد، این فرضیه را به چالش کشید. در این آزمایش، شرکت‌کنندگان در معرض یک موقعیت ساختگی قرار گرفتند که شامل آلودگی ویروسی یک رایانه بود. محیطی پرفشار که نیازمند واکنش سریع و دقیق بود. طبق نتایج تحقیق، افرادی که سطح اضطراب بالاتری داشتند، به‌طرز چشمگیری سریع‌تر و با تمرکز بیشتری توانستند برای رفع مشکل اقدام کنند و حواس آنها کمتر به مشکلات جانبی پرت شد. این یافته نشان می‌دهد که در برخی موارد، اضطراب می‌تواند به عنوان یک محرک عمل کرده و منجر به افزایش هوشیاری و کارایی در مواجهه با چالش‌ها شود.

نمونه‌های تاریخی نیز به وفور وجود دارند که اثبات می‌کنند اضطراب همیشه مانع خلاقیت، نوآوری یا موفقیت نبوده است. بسیاری از نوابغ و شخصیت‌های تأثیرگذار تاریخ، با وجود یا حتی به دلیل اضطراب‌هایشان، به دستاوردهای بزرگی رسیده‌اند. برای مثال، «نیکولا تسلا»، مهندس و مخترع برجسته، «چارلز داروین»، پدر نظریه تکامل، و «آبراهام لینکلن»، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا، همگی از جمله افراد بزرگی هستند که در طول زندگی خود با اضطراب دست‌وپنجه نرم می‌کرده‌ند. با این حال، این ویژگی نتوانست مانع درخشش و تأثیرگذاری آن‌ها بر جهان شود.

یکی دیگر از نمونه‌های بارز، «ادوارد مونک»، نقاش مشهور نروژی است که ایده نقاشی معروف «جیغ» (The Scream) را طی یک حمله عصبی شدید دریافت کرده است. این اثر که نمادی از اضطراب و از خودبیگانگی انسان مدرن به شمار می‌رود، از دل تجربه‌ای عمیقاً مضطربانه متولد شد و به یکی از ماندگارترین آثار هنری تاریخ تبدیل گشت. این داستان، گواهی بر این است که گاهی اوقات، شدیدترین احساسات درونی می‌توانند به قدرتمندترین منابع الهام تبدیل شوند و منجر به خلق آثاری بی‌نظیر گردند.

این مثال‌های چشمگیر، به وضوح نشان می‌دهند که اضطراب می‌تواند در کنار جنبه‌های منفی خود، منبعی قدرتمند برای الهام، انگیزه و حتی عملکرد بهینه باشد. در واقع، در برخی افراد، این وضعیت می‌تواند به جای فلج‌کننده بودن، عاملی برای افزایش تمرکز و تلاش برای غلبه بر چالش‌ها و دستیابی به اهداف بزرگ‌تر شود.

چرا افراد با هوش بالا مضطرب‌ترند؟

سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که چرا هوش بالا، با وجود تمام مزایای خود، می‌تواند به عاملی برای افزایش اضطراب تبدیل شود؟ تحقیقات علمی به دلایل احتمالی گوناگونی برای تبیین این ارتباط اشاره کرده‌اند که هر یک به نوبه خود، ریشه‌های این پدیده را روشن می‌سازند. یکی از اصلی‌ترین این دلایل، مفهوم «خودآگاهی بالا» است. افراد باهوش‌تر اغلب از درک عمیق‌تری از خود و جهان پیرامونشان برخوردارند. این خودآگاهی فزاینده، می‌تواند منجر به فشار درونی برای کسب موفقیت‌های بزرگ‌تر، ترس از شکست و نگران‌بودن دائمی در مورد ارزیابی‌ها و قضاوت‌های دیگران شود.

عامل دیگری که در این زمینه نقش دارد، «قدرت مشاهده دقیق‌تر» است. هوش بالا به افراد این امکان را می‌دهد که جزئیات بیشتری را در محیط خود مشاهده و تحلیل کنند. این توانایی، گرچه در بسیاری از موقعیت‌ها یک مزیت محسوب می‌شود، اما می‌تواند فرد را نسبت به تهدیدهای واقعی یا حتی خیالی حساس‌تر کند. ذهن همیشه فعال و پویای افراد باهوش، که دائماً در حال پردازش اطلاعات و سناریوسازی است، گاهی به «بیش‌فکری» (overthinking) و نگرانی بیش‌ازحد منجر می‌شود. این ذهنیت تحلیلی، هرچند برای حل مسائل پیچیده ضروری است، اما در مواقعی می‌تواند فرد را در حلقه‌ای از افکار منفی و اضطراب‌آور گرفتار سازد و مانع از آرامش ذهنی شود.

راهکارهای مدیریت اضطراب برای افراد باهوش

با توجه به ارتباط میان هوش بالا و اضطراب، مدیریت صحیح این احساس برای افراد باهوش از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است تا بتوانند پتانسیل کامل خود را به کار گیرند و در عین حال، سلامت روان خود را حفظ کنند. پژوهشگران و متخصصان سلامت روان، چندین راهکار مؤثر را برای کنترل و کاهش اضطراب پیشنهاد کرده‌اند که می‌تواند برای این گروه از افراد بسیار مفید باشد. یکی از این راهکارها، تمرین «حضور در لحظه» از طریق مدیتیشن یا ذهن‌آگاهی است. این تمرین‌ها به افراد کمک می‌کنند تا توجه خود را به زمان حال معطوف کرده و از نشخوارهای فکری مربوط به گذشته یا نگرانی‌های آینده بکاهند.

فعالیت‌های فیزیکی نیز نقش مهمی در مدیریت اضطراب دارند. ورزش منظم، به‌ویژه تمریناتی مانند یوگا و تنفس عمیق، می‌تواند به کاهش سطوح هورمون‌های استرس‌زا در بدن کمک کرده و آرامش ذهنی و جسمی را به ارمغان آورد. استفاده از جملات تأکیدی مثبت و تغییر الگوهای فکری منفی نیز می‌تواند در بازسازی ذهنیت و کاهش احساس اضطراب مؤثر باشد. همچنین، تبدیل افکار اضطراب‌آور به اقدام عملی و حل مسئله، به جای غرق شدن در نگرانی‌ها، به افراد کمک می‌کند تا احساس کنترل بیشتری بر موقعیت‌های خود داشته باشند و از حالت انفعالی خارج شوند. در نهایت، در صورتی که اضطراب به یک وضعیت مزمن و ناتوان‌کننده تبدیل شود، مراجعه به متخصص سلامت روان برای دریافت مشاوره و درمان‌های تخصصی، از جمله ضروری‌ترین اقدامات برای بهبود کیفیت زندگی این افراد خواهد بود.

منبع: دیجیاتو