یکی از بزرگترین و مورد انتظارترین عناوین سالهای اخیر در صنعت بازی، احتمالاً برای میلیونها گیمری که هنوز از کنسولهای نسل گذشته مانند پلیاستیشن 4 و ایکسباکس وان استفاده میکنند، قابل دسترسی نخواهد بود. این خبر، که با بررسیهای دقیق از صفحات رسمی بازی بتلفیلد ۶ (Battlefield 6) به دست آمده است، نشان میدهد که تمرکز اصلی سازندگان روی بهرهبرداری کامل از قدرت کنسولهای نسل جدید و کامپیوترهای شخصی خواهد بود و این رویکرد، آغازگر دوران جدیدی برای این فرنچایز محبوب است.
تایید اولیه از حذف کنسولهای نسل گذشته و پیامدهای آن
براساس اطلاعاتی که توسط وبسایت معتبر اینسایدر گیمینگ منتشر شده است، فهرست علاقهمندیهای رسمی بازی بتلفیلد ۶ در پلتفرمهای مختلف، بهطور واضحی به این موضوع اشاره دارد. در بررسیهای صورت گرفته، لینک مربوط به نسخهی ایکسباکس بازی در وبسایت رسمی بتلفیلد ۶، مستقیماً کاربران را به صفحهای در فروشگاه مایکروسافت هدایت میکند که تنها به کنسولهای ایکسباکس سری ایکس و سری اس اختصاص دارد. این موضوع، فقدان هرگونه اشاره یا گزینهای برای کنسول ایکسباکس وان را به وضوح نشان میدهد و این رویکرد، یک تغییر مهم در استراتژی انتشار این عنوان محسوب میشود.
همچنین، اگرچه در پلیاستیشن استور هنوز بهطور شفاف به پلتفرمهای نهایی اشاره نشده است و اطلاعات رسمی از سوی EA یا DICE در این خصوص منتشر نشده، اما با توجه به رویهی معمول توسعهدهندگان بازی و همگامسازی پلتفرمهای سونی و مایکروسافت برای عناوین بزرگ و پرمخاطب، بسیار محتمل است که نسخهی پلیاستیشن ۴ نیز مانند ایکسباکس وان از چرخهی انتشار این بازی حذف شود. این یک حرکت استراتژیک است که میتواند پیامدهای مهمی برای جامعهی گیمرها و آیندهی بازیهای AAA داشته باشد.
این تصمیم میتواند به این معنی باشد که سازندگان قصد دارند تجربهای بدون مصالحه و کاملاً بهینهشده برای سختافزارهای قدرتمندتر ارائه دهند، که چنین رویکردی معمولاً با کنار گذاشتن پلتفرمهای قدیمیتر امکانپذیر میشود. انتظار میرود که این نسخه از بازی بتلفیلد، از ویژگیهای گرافیکی پیشرفتهتر و مکانیکهای گیمپلی پیچیدهتری بهرهمند باشد که نیازمند توان پردازشی بالای کنسولهای نسل جدید است. این تغییر، راه را برای نوآوریهای بزرگ در طراحی مراحل، هوش مصنوعی، و مقیاس نبردها باز میکند.
علاوه بر این، حذف پشتیبانی از کنسولهای نسل هشتم، این اجازه را به تیم توسعه میدهد تا تمام تمرکز خود را بر روی بهینهسازی و بهرهبرداری از امکانات سختافزاری نسل نهم معطوف کنند. این امر میتواند منجر به پایداری بیشتر، نرخ فریم بالاتر، و تجربهی بصری خیرهکنندهتری شود که در صورت پشتیبانی از هر دو نسل کنسول، ممکن بود با چالشهایی روبرو شود.
محدودیتهای سختافزاری و پتانسیلهای نسل جدید
کنسولهای پلیاستیشن ۴ و ایکسباکس وان بیش از ۱۰ سال از زمان عرضهشان میگذرد و با توجه به سرعت سرسامآور پیشرفت تکنولوژی، سختافزار آنها دیگر قادر به همگام شدن با جاهطلبیهای گرافیکی و محاسباتی بازیهای نسل جدید نیست. بازیهای مدرن، به خصوص در ژانر شوتر اول شخص که بتلفیلد در آن قرار دارد، به مقادیر عظیمی از حافظهی رم، توان پردازشگر مرکزی (CPU) و پردازشگر گرافیکی (GPU) نیاز دارند. این نیازها شامل نقشههای بسیار بزرگتر، تخریبپذیری محیطی پیشرفته، تعداد بالای بازیکنان در یک نبرد (مانند ۱۲۸ نفر در بتلفیلد ۲۰۴۲)، و استفاده از فناوریهای نوین مانند رهگیری پرتو (Ray Tracing) و لودینگ سریعتر با بهرهگیری از درایوهای SSD میشود.
یکی از بزرگترین گلوگاهها در کنسولهای نسل هشتم، واحد پردازش مرکزی (CPU) آنها است. پردازندههای قدیمیتر نمیتوانند هوش مصنوعی پیچیده، فیزیک واقعگرایانه، و حجم بالای عملیات لازم برای پشتیبانی از تعداد زیاد بازیکنان در یک نقشه وسیع را به صورت روان مدیریت کنند. این محدودیتها منجر به کاهش کیفیت تجربهی گیمپلی میشود، از جمله افت فریم و تأخیر در پردازشهای محیطی.
علاوه بر این، واحد پردازش گرافیکی (GPU) و میزان حافظه رم (RAM/VRAM) در PS4 و Xbox One نیز برای رندر کردن جزئیات گرافیکی بالا در رزولوشنهای نسل جدید کافی نیست. این کنسولها قادر به پشتیبانی کامل از تکنیکهای نورپردازی پیشرفته مانند رهگیری پرتو نیستند و برای دستیابی به نرخ فریم پایدار، مجبور به کاهش کیفیت بافتها، جزئیات مدلها و افکتهای بصری میشوند. این تفاوتها به وضوح در بازیهای کراس-جن قبلی قابل مشاهده بود، جایی که نسخههای نسل هشتم تجربهای بصری به مراتب سادهتر را ارائه میدادند.
همچنین، تفاوت در سرعت ذخیرهسازی میان هارد دیسکهای مکانیکی کنسولهای قدیمی و درایوهای حالت جامد (SSD) در کنسولهای نسل جدید، یک عامل تعیینکننده است. SSDها امکان بارگذاری سریعتر نقشهها و منابع را فراهم میکنند، که این امر به نوبهی خود، توسعهدهندگان را قادر میسازد تا دنیاهای بازی را به صورت یکپارچهتر و بدون وقفههای طولانی لودینگ طراحی کنند. این ویژگی، به خصوص در بتلفیلد که به نقشههای بزرگ و پر جزئیات با امکان جابجایی سریع نیاز دارد، بسیار حیاتی است و کنسولهای نسل هشتم به دلیل سرعت پایین دیسکهای خود نمیتوانند از این مزیت بهرهمند شوند. این تفاوت در تجربه، میتواند دلیل اصلی برای کنار گذاشتن پلتفرمهای قدیمی باشد.
پایان دوران کراس-جن و نگاه توسعهدهندگان
توسعهدهندگان بازی معمولاً با چالش بزرگی در ساخت عناوین کراس-جن (Cross-Gen) یا بیننسلی روبرو هستند. آنها باید بازی را طوری طراحی کنند که هم روی سختافزارهای قدرتمند نسل جدید و هم روی سختافزارهای قدیمیتر اجرا شود. این کار اغلب منجر به مصالحههایی در طراحی، گرافیک، و حتی مقیاس بازی میشود تا اطمینان حاصل شود که نسخهی نسل گذشته نیز تجربهی قابل قبولی ارائه دهد. این مصالحهها میتوانند پتانسیل کامل بازی را روی پلتفرمهای جدید محدود کنند، زیرا سازندگان مجبورند تا ضعیفترین پلتفرم را به عنوان معیار حداقل سیستم مورد نیاز خود در نظر بگیرند.
با حذف کنسولهای نسل گذشته، استودیو DICE میتواند تمام منابع و توان خود را بر روی بهینهسازی بازی برای پلیاستیشن ۵، ایکسباکس سری ایکس/اس و کامپیوترهای شخصی متمرکز کند. این به آنها اجازه میدهد تا نقشههایی با جزئیات بیسابقه، محیطهای پویا و تخریبپذیرتر، و تجربهی نبردهایی عظیم و بینقص را بدون نگرانی از محدودیتهای سختافزاری قدیمیتر خلق کنند. این تمرکز، منجر به یک محصول نهایی با کیفیتتر و چشمگیرتر میشود که میتواند انتظارات بالای طرفداران را برآورده سازد.
این روند نشاندهندهی پایان تدریجی دوران بازیهای کراس-جن و آغاز مرحلهای است که بازیهای AAA (عنوانهای پرهزینه و پرفروش) بهطور انحصاری برای سختافزارهای قدرتمندتر عرضه خواهند شد. بسیاری از استودیوهای بزرگ دیگر نیز این مسیر را در پیش گرفتهاند تا از پتانسیل کامل کنسولهای جدید بهرهبرداری کنند. برای مثال، عناوینی چون «Forza Motorsport» و «Spider-Man 2» از ابتدا تنها برای نسل جدید توسعه یافتند تا از هرگونه محدودیت سختافزاری جلوگیری شود.
این تغییر پارادایم در صنعت بازی، اجتنابناپذیر است و نشان میدهد که توسعهدهندگان به دنبال ارائهی تجربههایی هستند که پیش از این امکانپذیر نبوده است. این امر نه تنها برای آنها از لحاظ فنی کارآمدتر است، بلکه به آنها اجازه میدهد تا مرزهای نوآوری را جابجا کنند و محصولاتی را ارائه دهند که واقعاً بتوانند قدرت نسل جدید سختافزار را به نمایش بگذارند.
تاثیر بر جامعهی بازیکنان و ضرورت ارتقاء
این تصمیم، اگرچه برای توسعهدهندگان و دارندگان کنسولهای نسل جدید منطقی به نظر میرسد، اما میتواند برای بخش بزرگی از جامعهی گیمرها که هنوز کنسولهای نسل هشتم را در اختیار دارند، ناامیدکننده باشد. میلیونها بازیکن در سراسر جهان به دلایل مختلف از جمله هزینههای بالای خرید کنسولهای جدید، کمبود موجودی در بازار (به خصوص در سالهای اولیه عرضه)، یا عدم نیاز به ارتقا به دلیل کافی بودن بازیهای موجود، هنوز به نسل نهم مهاجرت نکردهاند.
برای این دسته از بازیکنان، محرومیت از یک عنوان بزرگ و پرطرفدار مانند بتلفیلد ۶ میتواند فشار مضاعفی برای ارتقا به کنسولهای جدید ایجاد کند. این وضعیت، منجر به ایجاد یک “شکاف دیجیتال” در جامعهی بازی میشود، جایی که بخشی از بازیکنان به دلیل محدودیتهای مالی یا دسترسی، از تجربهی جدیدترین و هیجانانگیزترین بازیها محروم میمانند.
همچنین، عدم پشتیبانی از نسل گذشته، به معنای عدم وجود قابلیت کراس-پلی کامل برای بازیکنان نسل قدیمی با بازیکنان نسل جدید است. این موضوع میتواند به تقسیم شدن جامعهی بازیکنان و کاهش تعداد همبازیهای در دسترس برای هر پلتفرم منجر شود، که در یک بازی آنلاین محور مانند بتلفیلد، اهمیت زیادی دارد.
این وضعیت، درسی است که باید از آن آموخت: صنعت بازی به سرعت در حال پیشرفت است و برای تجربهی جدیدترین و بهترین عناوین، ارتقاء سختافزاری به مرور زمان اجتنابناپذیر خواهد بود. هرچند که اکتیویژن پیشتر متعهد به عرضهی نسخههای جدید کالاف دیوتی برای نینتندو بود، اما این رویه نیز نشان میدهد که حتی برای فرنچایزهای بزرگ، نمیتوان برای همیشه به سختافزارهای قدیمیتر متکی بود و در نهایت، مسیر پیشرفت، جدایی از نسلهای قبل را به همراه خواهد داشت.
درسی از بتلفیلد ۲۰۴۲: نگاهی به گذشته و چرایی این تصمیم
آخرین نسخهی اصلی از این مجموعه، Battlefield 2042 بود که در سال ۲۰۲۱ عرضه شد. این بازی همزمان برای کنسولهای نسل نهم (پلیاستیشن ۵ و ایکسباکس سری ایکس/اس) و نسل هشتم (پلیاستیشن ۴ و ایکسباکس وان) منتشر شد. اما این رویکرد کراس-جن بدون چالش و مشکل نبود و درسهای مهمی را برای توسعهدهندگان به همراه داشت.
بسیاری از بازیکنان و منتقدان، نسخههای نسل هشتم بتلفیلد ۲۰۴۲ را از نظر عملکرد، گرافیک و مقیاس نقشه، ضعیفتر از نسخههای نسل نهم میدانستند. در نسخههای PS4 و Xbox One، تعداد بازیکنان در هر نقشه از ۱۲۸ نفر به ۶۴ نفر کاهش یافته بود و جزئیات محیطی و افکتهای بصری نیز به میزان قابل توجهی کاهش یافته بود تا بازی روی سختافزار قدیمیتر اجرا شود. این مصالحهها، تجربهی کلی بازی را تحت تاثیر قرار داد و به عنوان یک عامل منفی در نظر گرفته شد؛ بهطوری که حتی جامعهی بازی از سازندگان برای این تصمیم انتقاد کرد.
شاید تجربیات حاصل از توسعه و عرضهی بتلفیلد ۲۰۴۲ به صورت کراس-جن، در تصمیمگیری برای بتلفیلد ۶ نقش داشته باشد. سازندگان ممکن است به این نتیجه رسیده باشند که برای ارائهی بهترین و کاملترین تجربهی بتلفیلد، باید از ابتدا تمرکز خود را فقط بر روی سختافزارهای قدرتمندتر قرار دهند تا از تکرار مشکلات گذشته جلوگیری کنند و پتانسیل کامل سری را به نمایش بگذارند. این رویکرد تضمین میکند که بازی از ابتدا با توجه به تواناییهای نسل جدید طراحی شود و نه اینکه به صورت یک نسخهی “پورتشده” یا “دانگرید” شده برای سختافزارهای قدیمیتر به بازار عرضه گردد.
با حذف نسل گذشته، DICE میتواند بر روی جنبههایی مانند سیستم تخریبپذیری پیشرفتهتر، فیزیک واقعگرایانهتر وسایل نقلیه، هوش مصنوعی پیچیدهتر برای سربازان و وسایل نقلیهی NPC، و همچنین پشتیبانی از نرخ فریم بالاتر و رزولوشن 4K بدون نیاز به مقیاسگذاری متمرکز شود. اینها ویژگیهایی هستند که در نسخهی کراس-جن بتلفیلد ۲۰۴۲، حتی در نسخههای نسل جدید نیز به دلیل محدودیتهای نسل هشتم، به طور کامل پیادهسازی نشدند.
آیندهای هیجانانگیز اما انحصاری برای بتلفیلد
تصمیم به حذف پلیاستیشن ۴ و ایکسباکس وان از پلتفرمهای عرضهی بتلفیلد ۶، نشاندهندهی یک تغییر پارادایم مهم در صنعت بازی است. توسعهدهندگان به تدریج در حال کنار گذاشتن پشتیبانی از سختافزارهای قدیمیتر هستند تا بتوانند خلاقیتهای خود را بدون محدودیتهای فنی پیادهسازی کنند و به طور کامل وارد دورهی “نسل واقعی” بازیها شوند.
این رویکرد، در نهایت به نفع بازیها و بازیکنانی خواهد بود که به سختافزارهای جدید دسترسی دارند؛ چرا که امکان ارائهی تجربههای عمیقتر، گرافیک واقعگرایانهتر، و مکانیکهای گیمپلی نوآورانهتر را فراهم میآورد. این بازی قرار است اوج پتانسیل این فرنچایز را با بهرهگیری از تمامی قابلیتهای نسل نهم کنسولها به نمایش بگذارد، از جزئیات محیطی گرفته تا تعداد بالای بازیکنان و سیستمهای تخریبپذیری پیشرفته.
با این حال، تا زمانی که درصد قابل توجهی از گیمرها به نسل جدید مهاجرت نکردهاند، این تصمیمات میتواند برای عدهای از آنها دشوار و هزینهبر باشد. این مرحلهی گذار، همواره با چالشهایی برای مصرفکنندگان همراه است، اما در بلندمدت به نفع پیشرفت و نوآوری در صنعت بازی خواهد بود. بازیهای آینده به طور فزایندهای به تواناییهای SSD، CPUهای قدرتمند، و GPUهای پیشرفتهی نسل نهم وابسته خواهند شد، و بتلفیلد ۶ به نظر میرسد که یکی از اولین عناوین بزرگی است که این مسیر را با قاطعیت طی میکند.
با گذشت بیش از یک دهه از عرضهی کنسولهای نسل هشتم، این حرکت طبیعی به نظر میرسد. صنعت بازی همیشه به سمت پیشرفت سختافزاری و نرمافزاری حرکت کرده است و این بار نیز بتلفیلد ۶ پیشگام این تغییر خواهد بود، تا بتواند تجربهای بینظیر را برای گیمرهای نسل جدید به ارمغان آورد و استانداردهای جدیدی را در ژانر شوتر اول شخص تعریف کند.
منبع: زومیت